Her yaş, yeni bir adım. Her yaş, başka başka yarışların parkuru. Bölüm bölüm izlenen koskoca bir filmin, her bir halkası. Yaş almak ile yaşamanın farkını anlayabilmek için bile, ilerlemek gereken bir ders. Her yaş, sadece zamanı değil kendini de geride bıraktığın bir gurbet. Ve sen, hep gurbetçisin kabul et... Herkes yaşar, her şey yaşar. Yaşamaya gelmeyen şeyin işi yoktur bu dünyada. Serseri bir kurşun gibi, ordan oraya menzil peşinde koşarken, çevirdiği her bir sayfayı yaşandı zanneder. Bir gün daha bitti, güneş doğdu ve battı, bir günü daha yaşadık diye öldürdüğü vaktin katili mi, kahramanı mı olduğunu bilmeden, konuşur da konuşur. Yaşamak, hayata dair her anı soluk soluğa hissetmek, her saniyesinde yenilenmek demektir. Yaşam, doğumdan ölüme kadar süren uzun bir yolculuk olarak başlar. Bu yolculukta bazen hızla akan bir nehrin sürükleyiciliği içinde kayboluruz, bazen de sakin bir gölün dinginliğiyle huzur buluruz. Yaşamak, her nefeste yeniden var olmanın, her göz açıp kapayışta kendini dünyaya ait hissetmenin bir adıdır. İnsan olarak hepimiz bu dünyaya bir şekilde dokunmak, varlığımızı anlamlandırmak isteriz. Ancak yaşam sadece nefes almakla, bedeni canlı tutmakla sınırlı değildir; aksine, yaşam dediğimiz bu kısa serüven, ruhu beslemeyi, yüreği büyütmeyi, düşünceleri derinleştirmeyi gerektirir. Yaşamak, bazen sessiz bir sabah yürüyüşünde, bazen bir dostun omzunda gözyaşı dökerek, bazen de bir başarı anının coşkusuyla kendini gösterir. Yaşamak, var olmanın anlamını bulma çabasıdır; mutluluğu, üzüntüyü, sevinci ve kederi kucaklamaktır. Yaşamı değerli kılan ise, sahip olduğumuz sınırlı zaman dilimidir. Hayat her zaman beklediğimiz gibi gitmeyebilir, ancak bu zorluklar yaşamın bir parçasıdır. Güçlü hissettiğimiz anlarda olduğu kadar kırıldığımız anlarda da yaşarız. Çünkü bu ikisi de bizi biz yapan, olgunlaştıran duygulardır. Yaşam, sadece iyi ya da kötü anılar biriktirmek değildir; aksine her anı tüm yönleriyle, samimi bir şekilde kabul edebilmektir. İnsan, yaşam yolculuğunda bazen yalnızca kendi hedeflerinin peşinden koşarken hayatın küçük güzelliklerini kaçırabilir. Oysa yaşam, sadece büyük anlar değil, küçük sevinçlerin toplamıdır. Güneşin doğuşunu izlemek, bir dostla yapılan samimi bir sohbet, bir çocuğun gülüşü… Bunlar yaşamın anlamını derinleştirir. Sonuç olarak yaşamak, sadece nefes almak değil, her anı dolu dolu yaşamaya çalışmak, öğrenmek ve büyümektir. Yaşam, her gün kendimize yeni bir şey katmamızı ve her geçen anı daha da değerlendirerek ilerlememizi bekleyen bir serüvendir. Ne kadar zorlayıcı olursa olsun, bu yolculukta karşımıza çıkan tüm deneyimler bize yaşamın özünü sunar.