… DİP’lere inerken nice karanlıklardan geçilse de, DİP’lerin en dibi, Parıldayan bir ışık hüzmesi misali, İçine dalan ise, Masmavi gökyüzünde, Bembeyaz bulutların üstünde, Buluverirmiş kendini… Dİp’lere indikçe yükselmek, Ve yükseldikçe Dip’te olmak! Yine bir fi hi mafih’lik içinde, Hissedilir Sade’ce, için içinde… … Dip, kelime anlamı ile sözlükte; “Derinliğin bittiği ya da yükselişin, çıkışın başladığı yer” olarak geçer. Hakikatte ise; Derinlere indikçe, derinlere en Dip’ten Gönül verildikçe, manevi yükselişe geçmeyi ifade eder. Yazının başlığına ismini veren cümle aynı zamanda Dexter Yager’in bir kitabına da ismini veren cümledir; “Zirvede bildiğim herşeyi Dipte öğrendim” Yazar kitabında, çok küçük yaşlarda, diplerde öğrendiklerinin onu nasıl zirveye taşıdığından bahseder. Ve nitekim; Yaşamın içine şöyle bir dönüp bakıldığında, kişiyi yukarılara taşıyan pek çok şeyin ta diplerden geldiği görülür. Örneğin daha küçük yaşlardan çalışma kültürü sağlam oturmuş olan çocuklar, gelecek hayatlarında daha az zorlanırlar ve küçük işleri gözlerinde büyütmezler. Hatta bu şekilde yetişmiş olanlar için Dip’ten yetiştirilmiş deyimi de kullanılır. Yine pek çok buluşta ve başarılı yaşam öyküsünde, derin dalınçların eserleri görülür. … Ve neticede; Hem maddi hem de manevi yükselişler içinde olundukça, Dip’lere daha da gönül verilir. Övünmek, böbürlenmek, şan şöhret peşine düşmek yahut alkış beklemek hallerinden uzaklaşarak, Ve ancak tevazu ile yürüyerek, nefsin ve aklın oyunlarından özgürleşilir. İşte bu nedenle önemlidir; YÜKSELDİKÇE, DİP’TE OLMAK! Çünkü insanoğlu beşer hallerinde iken şaşmaya meyillidir. Yükseldikçe eğer ayakkabılar da seslerini yükseltmek isterse ve buna izin verilirse, Göz şaşar da başka başka yerlere kayar. Oysa sadece An’da Şüphesiz Kalanlar ve Şaşmaz Eminlik içinde Gönül eşliğinde yaşayanlar, Zirve’ye, Dip’lerden varırlar.