Geçilmesin diye Çanakkale! Serden de geçtiler yardan da, Seve seve… Çiçeği burnunda genceciktiler! Kimisi hiç görmedi çocuğunu, Kimisi daha kendisi çocuktu! Nice yaşanmamış hayaller, umutlar ve sevdalar… Hepsi de yarım kaldılar! Analarınsa, gözleri yaşlı… Kınalar yakıldı, ağıtlar yakıldı, Yürekler yandı ha yandı! Peki buna can nasıl dayandı? … Hisseden Gönüller’in gözleri doldu, Minnetle ve saygıyla eğilirken önünde, Edep etti basmaya, bu KUT’lu toprağa… Ürperirken her bir adımda, Başladı birer Bir’Er yaşamaya… Gücünü Gönlünden alan, Karanlığın karşısında boyun eğmeyip, Dimdik ayakta duran! Var gücüyle mücadele etmekten de ötede, En Derinden inanarak, Gönül vermişlerdi, bu O’Nurlu vazifeye! Onca yokluğa ve imkansızlığa rağmen! Devam ettiler hiç şüphe etmeden! SafSade’ce, Yürümeye… … 18 Mart Çanakkale Zaferimizin 110. Yıl Dönümünde, Atamıza, Şehitlerimize, Gazilerimize ve Çanakkale’mize Gönül Verenlere, En Derinden Saygıyla ve Minnetle, KUT’lu Gün Olsun! Canı Gönül’den Hissedenlere…