Bu cümleyi çok kez duymuşsunuzdur. Anlatma biçimine, söyleyiş ve yapış şekline “Üslup” denir. Gerçekten de üslup hayatımızda yaşanan olayların gidişatını belirleyen en önemli unsurlardandır. Bezen öyle anlar olur ki, “Aynı şeyi ben söyleseydim alınırdı, kızardı yahut başka türlü tepki verirdi ancak O söyleyince öyle olmuyor” dendiğine denk gelirsiniz. Peki buradaki temel fark nedir? İnsanların aynı şeyleri söyleyip, karşısında farklı algılanmasını sağlayan şey nedir? Üslup elbette… Yani ne söylediğinizden daha çok nasıl söylediğinizdir asıl mesele… Seçtiğiniz kelimeler, onların dizilişi, ses tonunuz, mimikleriniz, aslına bakarsanız içinde bulunduğunuz enerjidir karşıya geçen… Temiz bir niyetle, samimi, şeffaf ve açık cümlelerle öneride bulunmak üzere yaptığımız Gönül’den konuşmalar, karşımızdaki insanın gönlüne ulaşır ve tesir eder. Lakin iğnelemeler, üstü kapalı imalar yahut laf sokmalar İle kurulan kırıcı cümleler ise nefse ait duygular olduğu için, konuştuğunuz insanın egosu tarafından bir saldırı olarak algılanır ve tartışmaya öfkeye dönüşüverir. … Bazen de insan, sevdiğinin iyiliği için olduğunu düşünerek, sert cümleler kurar ve netice de sevdiklerini kırar. Sonunda da “Halbuki ben onun iyiliği için, onu sevdiğim için öyle söylemiştim” dese de sonuç öyle olmaz. Çünkü mesele sadece sevmek değildir ya da onu düşünmeniz, onun iyiliğini istemeniz değildir. Önemli olan kırmadan, dökmeden incitmeden güzel sevebilmektir. Örneğin sabah işine geç giden yahut işine yeterince önem vermediğini gözlemlediğiniz bir yakınınız için, “ Ne duruyorsun hala, saat kaç oldu, neden işinin başında değilsin?” vb cümleler kurmak yerine, “Seni önemsiyorum ve Sabahları erkenden işinin başında olmanın, hem bereketi artırdığına, hem de işini en iyi şekilde yapan olmakta oldukça önemli olduğuna inanıyorum. Ve böyle yaparsan, senin için her şeyin çok daha güzel olacağını hissediyorum” demek başkadır. Elbette insan sevdiklerinin iyiliğini ister. Ancak bunu yaparken sözlerini öyle özenle seçmelidir ki, onları kırarak, kendilerini kötü hissetmelerine sebep olarak değil, Daima sözün en güzelini söyleyen olarak, iyiliği çoğaltmak üzere söz söylemelidir. Yoksa söylediğiniz sözlerde haklı bile olsanız üslubunuz sebebiyle haklıyken haksız duruma düşebilirsiniz. … Yine eskilerin söylediği üzere tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır. Yani nice açılmaz denilen kapılar açılır ve nice olmaz denilenler olur hale gelir. Ve bunu başarabilen insanlar için, onun ikna kabiliyeti yüksektir denir. Çünkü inandığı değerler uğrunda, samimiyetle ve uygun bir üslupla iletişim kuranlara, yani Gönül verenlere açılmaz denen kapılar açılır hale gelir. Netice de sizin enerjiniz ne kadar temiz olursa karşınızdakine geçen enerji de aynı temizlikte olur. Dolayısıyla yansıması da herkes için Aydınlık olur. Bu yüzden, Her şeyin bir üslubu ve bir adabı vardır.