“Ancak büyük bir lider, Geleceği minik kalplere emanet eder” O minik kalpler ki tertemizler… Onları biz büyükler kirletiriz, korkuları, yalanları öğretiriz… Keşke çocuk saflığında yaşayabilsek hayatı… Hesap kitap yapmadan, kalbimizi hiç bozmadan, korkusuzca ve özgürce yaşayabilsek, İçimizdeki çocukla her zaman barışık, her zaman el ele, Gönül Gönül’e yaş alabilsek… Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını, Ve Ulusal Egemenlik yolunda tüm emek verenleri, Saygı ve minnetle anarken; Bugün, Tüm çocukların ve yüreği çocuk kalanların bayram coşkusunu yaşadığı bir gün olsun! Ve bu şiir onlara armağan olsun! … YA AŞK OLACAKSIN, YA DA ÇOCUK BU HAYATTA! Öyle Coşkulu Yaşayacaksın Yani, Öyle Temiz, Öyle Samimi! Mesela Bir Kelebeğin Peşinden Koşup Gideceksin, Düşüp Düşüp Kalktıkça, Güleceksin Kahkahayla… Yahut Bir Martıya Ekmek Atarken Heyecan Duyacaksın, Hangisi Kaptı Hangisi Aç Kaldı O An Tek Derdin Bu Olacak! Ve Bir Aşığın Gözlerinden Görmek Dünyayı, Öyle Güzel, Öyle Aşk Dolu Bakmak Yani Her Baktığına… Hiçbir Lekeye, Hiçbir Kirli Kelimeye Bulaşmadan, Bir Çocuk Saflığında Yaşamak Her Duyguyu… Çıkarsız Vermek, Çıkarsız SEVMEK, Öyle Özgür Yani, Öyle Hafif Bir Kuş Gibi… Ne Hissettiysen Onu Yaşayacaksın O Anda! Ağlamak İstiyorsan Ağlayacaksın Mesela… Kim Ne Der Demeden, Düşünmeden, Bin bir Maske Ardına Gizlenmeden! Yahut Güleceksin İçinden Geldiği Gibi, Bir Sese, Bir Düşüşe, Bir Gülüşe, Tıpkı Bir Çocuk Gibi, Demem O Ki, Ya Aşk Olmalı İnsan Bu Hayatta, Ya da İçindeki Çocuk ile Yaşamalı Her Yaşında… Aşıklar Ve Çocuklar, Hep Aynı Ruhu Taşırlar… Özünde Birdir, Her An Gönül’e Dâhildir Onlar!