GÜN GELİR, ANARSIN ŞÜKÜRLE…
Ben O hataları nasıl yaptım deme!
İnsan yaşamadan ne bilsin?
Ben asla öyle yapmam deme!
Tok, açın halinden ne anlasın?
Eğer bugün yargılamıyorsan,
Yaptığın hatalar nedeniyle bunu bil!
Seni sen yapan,
Olgunlaştırıp, mayalayan,
Hamuruna hoşgörü ve sevgi katan,
Zamanında başına gelenlerdir…
Geçtiğin O ateşlerdir!
Ne demişti Mevlana;
“Ham ne anlasın pişmişin halinden,
Sözü kısa kesmek lazım vesselam!”
O halde yorma artık kendini,
Seni pişirmek üzere hepsi vazifeliydi,
Olanlar da, hep olması gerekenlerdi…
Yargılarından arınana,
Tüm Putlarını, kalıplarını kırana,
Şekilsize varana kadar,
Yapacaksın hep “Hatalar”…
“Hata” olmadığını anladığında,
Her olan için şükredeceksin!
Yere, göğe, zamana, mekana,
Sığmayan O sonsuzluğa…