Yar görmezden gelir yoktur bilesi
Düşürdüğü yetmez, bitmez hilesi
Dökülürken nağme nağme çilesi
Telim dile geldi, sazım ağladı
Salıvermez gurbet, dinsiz gâvurdu
Zerremi yüz bin kez dövdü savurdu
Özümü ayrılık odu kavurdu
“Ben” tükendi çoktan, azım ağladı
Felek bırakmıyor sermiş döşeği
İnmez sırtımızdan vurmuş köteği
Açmadan sararmış ömür çiçeği
Kışım figan etti, yazım ağladı
Bir günden bir güne çıkmadık düze
Her dem ah u zarla vururduk dize
Kime ne diyelim söz geçmez bize
Uyak kafa tuttu, nazım ağladı
Geçse de haftalar aylar asırlar
Geçmiyor yürekte tutmuş nasırlar
Yeter tahtalar, taşlar, hasırlar
Rahatım olmadı, hazım ağladı