(Merhum Abdürrahim Karakoç’a nazire) Aradan uzunca bir zaman geçmiş KARAKOÇ yazmadı mektubu Hasan Yazdığı mektuplar yirmiyi geçmiş Hepi topu beş şey yazmışsın Hasan Haber etmiş sana köyden köylüden Hırsızdan arsızdan türlü türlüden Kaypak yine taraf oldu güçlüden Vazgeçmiyor huylu huyundan Hasan Eskiden nasılsa öyle değil köy Nüfuslar azaldı türemiyor soy Göç etti tüm gençler nesil bitti say Sanki köye kıran girdi be Hasan Eşeklerin bile soyu tükendi Köpekler aç kaldı şehire indi Göremezsin köyde tavuk ve hindi Yumurtayı bakkal satıyor Hasan Evvele sürüyü ağıla kattık Yem döktük önüne içeri yattık Bir baktık ki yemden samandan battık Keçiyi, davarı sattık biz Hasan Kesildi suyumuz rahmet yağmıyor  Süt değersiz kimse inek sağmıyor Ne bereket ne de zahmet değmiyor Artık uçlar uca gelmiyor Hasan Dağ taş hep boş kaldı yörüklük bitti Yurt yerimiz bile kaybolup yitti Hepimiz moderin yaşadık gitti Köylülük neyidi unuttuk Hasan Dağlar belki aynı biz değiliz Sağlar belki aynı biz değiliz Çağlar belki aynı biz değiliz Biz bize benzemez olmuşuz Hasan Dedim ya KARAKOÇ yazmadı diye Ne olur ısrar edip sorma: Niye? Ben ağıt yakayım sen de mersiye  Mektuplar sahipsiz kaldı be Hasan