Başlığı okuyunca, hatırlayanlarınız olacaktır, yıllar önce dilimize dolanan “Olacak O Kadar” isimli “Grup Gündoğarken” şarkısını… Ne de güzel sözleri vardı; Bu vesile ile anmış olalım, Gönüllerine sağlık olsun… “Aç gözünü seyret tekrarı yok bunun, İşimiz muhabbet efkârı yok bunun! Arada bir dilimiz sürçer ise af ola, Tutmasını biliriz de kemiği yok bunun… Olacak, olacak, olacak o kadar… Niyetimiz kimseyi kırmak değildir, Şuradakini buraya koymak değildir, Arada bir zülfü yâre dokunduk, Tam yerine rast geldi manzara koyduk…” … İnsan ömür denilen bu serüvende, tüketirken nefeslerini, bir de bakar ki yıllar geçmiş gitmiş… Geceleri uyutmayan bebeği için, “ahh bir büyüse” diye iç geçirdiği zamanlar çoktan geride kalmış ve “Ne zaman büyüdü hiç anlamadım” derken buluvermiş kendini… Sonra boyu kadar olan evladına bakıp, bebekliğini düşler, O cennet kokulu hallerini özler ve O anları yaşarken kıymetini bilememiş olduğu zamanlara içi yanar. Şikayet ettiği, sızlandığı geceleri için keşke şimdi O An’a dönebilsem diyerek bir buruk hal içinde hatırlar. Yahut kendi çocukluğunu gençliğini özler. Sokakta koştururken, elinde ekmek domates, dünyadan bir haber, özgürce Gönlünce oyuna daldığı anları… Bazen okul yıllarını özler, “meğer ne de güzelmiş o yıllar, oysa yaşarken kıymetini biledim, gereksiz onca şeyi kendime dert etmişim” der… Yaşlanınca da, kimi zaman fütursuzca harcadığı sağlığına, kimi zaman da oğlunun mezuniyet törenini bitip tükenmeyen işleri için kaçırdığına yanar. … Netice de insan kaç yaşında olursa olsun, bugünün hakkını vermediği her An için, keşkeleri olur yarın… Lakin artık ne O anlara dönmek mümkündür, ne de O An’ları tekrar yaşamak… Ne kadar Ahhh dese de insan, dönemez işte geriye… İşte bu yüzden deriz; “AÇ GÖZÜNÜ SEYRET, TEKRARI YOK BUNUN!” diye… Babanemiz şöyle derdi; (Gönlü cennet bulsun İnşallah ) “Ah katı gençlik elime geçsen bir tenha yerde, acaba yalvarmayınca koyuverir miyim! “ … İnsan kaç yaşında olursa olsun, yarını olduğu sürece, Bugün, Yarın’ın Dün’ü olacaktır elbette… Düne dair keşkelerinin olmaması için de, en olumlu haliyle yaşamalı insan her An hayatın içinde… Ve İnsan geriye dönebilmiş olsa bile, yaşanan olayları yahut kişileri değiştirmek yerine, Aynı olaylar ve kişiler içindeyken de, hissettiklerini yani bakış açısını ve enerjisini olumluya dönüştürebilmesidir asıl mesele… Çünkü seçimler değişince, sonuçlar da değişecektir elbette… O zaman bugün şükür sebebin olan bir çok şey de, yok olup gitmiş olacaktır akışın içinde… Yitip giden zamanları geriye getirmek mümkün olmadığına göre, şimdiden itibaren, her An’ın hakkını vermeli insan… Vermeli ki, iyi ki dediği zamanları çoğalsın ömründe… İşte ancak o zaman dünü de, bugünü de, yarını da tebessüm olur yüzüne ve huzur verir yüreğine…