Yaşamak nedir? Biyolojik olarak bakarsak nefes aldığımız sürece yaşıyoruz deriz. Oysa aldığınız nefesi vermeniz gerekir. Vermeniz gerekir ki bir sonra ki nefes alınsın… Nefesinizi tutun bakalım yaşam devam eder mi? Benim bu nefes, vermiyorum deyip tuttuğunuz anda ölüm başlar… Ya da sürekli nefes almayı deneyin, yaşamak mümkün müdür? Yahut sürekli nefes verin, yine aynısı olur. Oysa Nefes alınır, verilir, bir ritm vardır, bir denge… Verilen her nefes, bir sonraki nefesi almak içindir… Tıpkı her sonun bir başlangıç olması gibidir. Ne hep alırsan olur, Ne de hep verirsen… Alma verme dengesidir hayat, Anın içinde akışa izin vermektir… Ve İnsan benim dediği her yerden ölür. Tıpkı benim nefesim deyip tutması misali, benliğe düştüğü sahiplendiği benim deyip bırakmadığı, tutunduğu her yerden ölür. İnsan kaç kere ölür derseniz, kendine atfettiği tüm benlikleri sayısınca ölür… Yani tutunduğu, benim deyip sahiplendiği ne varsa, oralardan ölüp ölüp dirilir… Ne zamanki ölecek bir varlık kalmadı kendinde, cehennem biter, cennet olur yeniden doğar içindeki çocuk İle… Ve hayatın bir ritmi vardır sonsuz devinim içinde… İnişler, çıkışlar, yaşamın içinden hep varoluşlar… Bir hissedin, insanın kalp grafiği ne zaman düz bir çizgiye döner, işte o vakit, Ex olur, ölür, geçer gider… Düz bir çizgide, rutinin içinde yaşamak hayatı, yaşamak değildir O halde! Canlı olmanın belirtisi olan, kalp grafiğindeki ritimler misali, An’da bu ritmi yakalayanlar, dans ederler hayatla… Şahit olurlar, her an yeni bir müzik eşliğinde, yeniden var oluşa… Öyleyse haydi siz de İzin verin, İnişlere çıkışlara, Canlı Diri olmaya…