Sen “özel” değilsin, kandırma bırak!
Şımartma kendini, söndür sükseni.
Merkezi değilsin, âleme bir bak!
Ne olur olmasan, n’etsin kim seni?
Ne bulunmaz kumaş, ne samurdan kürk
Ne bir lokmacık aş, ne sıcak ev bark
Nedir faydan söyle, sende nedir fark?
Devede de boy var, övme cüsseni...
Aleladesin sen, mükemmel sanma
“Sen teksin diyorlar”, inanma kanma
Cehennem sıcaktır, fazlaca yanma
Hesabın görülür, koymaz celseni...
Kibirli yürüme vurma ayağı
Ne delebilirsin yeri toprağı
Ne de başın geçer; tepeyi, dağı
Sererler önüne tüm desiseni...
Zayıf yaratıldın, mikrop öldürür
Allah ki ağlatır hem de güldürür
“Kün fe yekün” emri yoktan oldurur
Ölüm nasihattir, sen al hisseni...