Dönüm noktalarının bir araya gelmesi ve yolumuzu kesmeleri ile başlar, hayatımızdaki hikayeler. Yaşam denen olgunun dümdüz olamayacağını, bizi içine koyup yerleştiren Rabbimiz, şekli hali ile bile göstermiş. Yuvarlak oluşundaki bilimsel hikmetlerin yani sıra, manevi ders olarak, her dönüşün her zaman bir sonraki evreye geçmeyeceğini ve böyle olmak zorunda olmadığının adına geoit denilmiş ve bence "geri oluşum için tart" diye de mesaj verilmiştir. Zannediyoruz ki yol düz ise güzeldir, rahat yürünür evet, lakin sonunda anlatacak bir hikayen olmaz. Döngü içindeki her adımına "yeni bir başlangıç" gözüyle bakarsak eğer, hiçbir şeyin aynı şekilde devam etmediğini, her günün birbirinden farklı olmak zorunda olduğunu ve bunu da en iyi durarak, durma hali üzere anlayabileceğimizi görürüz. Öyle olmasaydı en kıymetli ibadetler durma hali ile olur muydu? Bugün durma hallerimden bir vakitte, bir hikâye duydum. Dinlediğim bu hikâye, bu satırları yazmama ve paylaşmama sebep oldu. Geçtiğimiz aylarda yaşanan büyük Elbistan depremi, başta orada yaşayanları, sonrasında hepimizi derinden etkiledi. Etkiledi fakat, etki zaman içerisinde yerini başka şeylere bıraktı da aynı kalamazdı, kalsaydı devam edemezdi. Ama hâlâ aynı kalmışlığın içinde sıkışmış ve acısı hâlâ devam edenler var. Bu acı öylesine kuşatmış ki, sonrasında adım atabileceği bir duygu görememiş. Ali abi... Depremde 1'i bebek 3 evladını ve eşini kaybetmiş olan Ali abi.. yıkılan evinin enkazı başında 4 gün çaresizce beklemiş olan Ali abi. Beklemenin sonunu, en acı şekilde deneyimlemiş kalbi. Enkaz başında iken onların sesini duymuş, hepsi yaşıyormuş, konuşmuş onlarla, yardım getirmek ve onları oradan çıkarabilmek için elinden gelen her şeyi yapmış fakat ilk günün sonunda bebeğini, ikinci gün kızını ve eşini, üçüncü gün ise oğlunu kaybetmiş. Onların son anlarına kadar konuşmuş ama hiçbirinin bedeni dayanamamış maalesef. “Sarılacak kimsem kalmadı, size sarılabilir miyim?" cümlesi, insanı, zamanı, dünyayı durduran bir cümle ve durmalı da. Bunun gibi binlerce insanın yürek yakan hikayeleriyle dolu o coğrafya. Fakat Ali abi, büyük bir farkındalık oluşturdu bende. İnsanın sarılacak kimsesinin kalmaması ne demek ne acı. Acısını zarifçe yaşayan dünyaların, bir gün mutlaka duyulur sesi ve duası, dua ile...