Tarih boyunca insanlık, iyilikle kötülük arasında sürekli bir mücadele içinde olmuştur. Bu çatışmanın en dramatik dönemlerinden biri, mitolojide ve edebiyatta "İblisler Çağı" olarak adlandırılır. İblisler Çağı, sadece doğaüstü bir tehdidin varlığıyla değil, aynı zamanda insanın kendi içsel karanlığıyla yüzleştiği bir dönemdir. Bu çağda, toplumlar ahlaki, sosyal ve ruhsal çöküşe sürüklenir, düzen yerini kaosa bırakır ve insanlar en derin korkularıyla karşı karşıya gelirler. İblisler Çağı’nın en belirgin özelliği, toplumun tüm yapı taşlarının çözülmeye başlamasıdır. Yönetimlerin yozlaştığı, adaletin kaybolduğu, insanların birbirine güvenmediği bir dönemdir. Bu süreçte, kötülük sadece dışsal bir güç olarak değil, aynı zamanda bireylerin iç dünyasında da yer bulur. Her insan, kendi içindeki karanlıkla yüzleşir ve bu karanlık, toplumun geneline yayılan bir tehdit haline gelir. Kısacası, iblisler burada sadece fiziksel varlıklar değil, insan doğasındaki zayıflıkların ve bencilliğin sembolüdür. İblisler Çağı'nın alegorik bir anlatım olduğunu kabul edersek, bu çağın insanlık tarihindeki kriz anlarına denk düştüğünü söyleyebiliriz. Savaşlar, ekonomik buhranlar, salgınlar ve ekolojik felaketler, insanları birbirine yabancılaştıran, toplumsal yapıyı zayıflatan etkenlerdir. Bu tür dönemlerde insanlar, umutsuzluk ve kaos karşısında birbirine sırt çevirir. Bireycilik, açgözlülük ve ahlaki çöküş, toplumun temel direklerini yıkar. İblisler Çağı, bu yüzden, insanlık tarihinin karanlık anlarını simgeler ve insanın kendi yarattığı cehennemin içinde kaybolmasını anlatır. Ancak İblisler Çağı, aynı zamanda bir uyanış dönemini de beraberinde getirir. Kaosun hüküm sürdüğü bu çağda, insanlık kendi sınırlarını ve zayıflıklarını keşfeder. En büyük düşmanının aslında kendi içinde saklı olduğunu fark eder. Bu yüzleşme, insanın hem içsel hem de toplumsal anlamda yeniden doğmasına imkan tanır. İblislerle savaşmak, sadece dışarıdaki bir tehdide karşı değil, aynı zamanda insanın kendi içindeki karanlığa karşı da verilen bir mücadeledir. Bu yüzden, İblisler Çağı bir son değil, bir yeniden doğuşun habercisidir. Sonuç olarak, İblisler Çağı, insanın karanlıkla sınandığı, kaosun zirveye ulaştığı ve toplumsal değerlerin çözüldüğü bir dönemi simgeler. Ancak bu karanlık çağ, insanın kendi gücünü ve ışığını yeniden keşfetmesine de olanak sağlar. İblisler, insanın en derin korkularını ve zayıflıklarını simgelerken, bu çağın sonunda aydınlığa kavuşma umudu her zaman var olur. Kısacası, İblisler Çağı, insanlık tarihindeki en büyük sınavlardan biri olup, kötülüğe karşı verilen zorlu bir savaşın alegorisidir.