Kaçışların en güzeli, kendine kaçtığın ve sığındığın zamanlardır. Kendinle hasbihal ederken mana aleminde derinleşip, aydınlanırsın. Hatta münzevi kişilikteki insanlar, kendileriyle baş başa kalmayı bile özler haldedir. Bugün kendime kaçtığım 15 dakikalık bir zaman zarfında çiçeklerimi sularken, aydınlandığımı hissettim. Eskiden çiçek yetiştirmeyi pek sevmezdim. Hatta boşa bir çaba ve uğraş gibi geliyordu bana. Kızım olduktan sonra, onun çiçekleri sevmesi ile birlikte ilgilenmeye başladım. Zaman içerisinde bu duyguda everilmiş olmalıyım ki, şuanda 15 civarında çiçeğim var. Öyle de güzeller ki, bana hissettirdikleri enerji öyle iyi geliyor ki sanırım bu sayı gittikçe daha da artacak. Konumuza dönecek olursak eğer, çiçeklerimi sularken daha önce hiç aklıma gelmemiş olan bir düşünce belirdi. Hepsi görsel olarak farklı oldukları gibi, istek ve ihtiyaçları da farklıydı. Olmak istedikleri yerler, güneş ve su ihtiyaçları da farklıydı. Birbirinden farklı olan iki evladım gibi, onlar da farklılığın bitki şeklinde vücut bulmuş haliydi. Kaktüs ile yaprağı güzel bana aynı şeyleri anlatmıyor, aynı şeyleri istemiyorlardı. Kimi açılıp serpilirken, kimi olduğu yerde sayıyordu.Evet,ölmemişti yaşıyordu belki ama çiçek de açmıyordu, devam etmek istemiyordu. Susarak,hâl üzere mi iletişim kuruyordu yoksa haykırıyordu da ben mi duymuyordum, bilmiyorum? Kafamdaki bu sorularla solmuş yaprak temizliği yaptıktan sonra içimden yapraklarına bir öpücük kondurmak ve "çok güzelsin “demek geldi. Bilmiyorum ihtiyacına bir cevap olabilmiş miyimdir ama en azından olumlu bir enerjiyi hissetmek ona iyi gelecektir diye düşünüyorum. Bundan yola çıkarak unuttuğum bazı şeyleri hatırlama fırsatı buldum. Unuttuklarımızı bazen evren farklı hal üzere, farklı şekil ve boyutlarda bize hatırlatmak ister. Eminim ki bu böyle ve her insana da bu şekilde verilmek istenen çok mesaj var. Bu mesaj bana bugün bu şekilde verilmeliymiş ki unuttuklarımı hatırlayabileyim. Hepi topu 15 dakikalık bir kaçıştı halbuki konu nereden nereye geldi. Bir kuşun nadide tüyü gibi, kalbimle aklım arasına konuverdi. Ve ben, unuttuklarımı hatırlamak için, kendime daha fazla kaçmaya karar verdim. Bu karar aydınlığa çıkar da aydınlık nereye çıkar onu bilmiyorum. Vesselam..