Sen ağladığında aynalar gülmez cancağızım… Sen ağladığında… Dostu Yusuf’a (as) bir paket uzatır. Yusuf (as) paketi açınca içinden çok güzel sırlanmış bir ayna çıkar. “Sana” der dostu; “Canımı hediye getirseydim bu Hindistan’a baharat götürmek gibi bir şey olurdu. Senin güzelliğine lâyık bir hediye olarak en sonunda, senin içinde kendini bulacağın bu aynayı getirmeye karar verdim.” Sen ağladığında aynalar gülmez cancağızım… Gündelik telaşın içinde önemsemek de aynalar hayatın vazgeçilmezidir. Öyle ki insanların yatak odalarından arabalarına kadar her yerde ayna var. Aynalar sessiz şahitlerimiz gibi… Sen ağladığında aynalar gülmez…  Hem kusur arıyorsan bütün aynalar senin diyor Hz. Pir. Her sene en az bir kez anlattığım bir hadise var bilirsin. Peygamber Efendimizin (sav) ayna hadisesi. Bir gün Peygamberimiz (sav) ashabıyla otururken Cehaletin Babası yanlarına gelir ve “Sen yeryüzünün en cahil adamısın” diye hakarette bulunur. Âlemlere rahmet olarak gönderilmiş Habibullah (sav): “Haddini aştın ama yine de doğru söyledin” diye ona karşılık verir. Sahabeler şaşkın. Bu hadisenin üzerinden fazla bir vakit geçmez ve topluluğun yanına Hz. Ebubekir (ra) çıkagelir. O da: “Ya Resulullah (sav) yeryüzünde senden daha sadık, daha güzel birini görmedim” der. Peygamberimiz (sav) bu sözün üstüne: “Ey dünya bağlarından kurtulmuş olan güzel adam sen de doğru söyledin.” Sahabeler iyice şaşırırlar ve sorarlar: “Anamız babamız sana feda olsun ya Resulullah (sav). Her ikisi de birbirine zıt şeyler söylediler, sen her ikisine de doğru dediklerini söylediniz, bunun hikmeti nedir?” Alemlerin Rahmeti (sav) tebessümler içinde buyurur: “Her ikisi de doğru söyledi. Zira Müslüman bir aynadır bakan kendini görür!” Sen ağladığında…  Aynalar türlü türlüdür cancağızım. Lakin… Sen ağladığında hiç biri gülmez… Sen görmek iste yeter yüzünü görmek isteyen cama, özünü görmek isteyen cana bakar.