Birgün bir dost, sabahın erken saatlerinde yürüyüşe çıkmış. Yolda giderken kanadı kırık bir kuşa rastlamış. Uçamayan bu kuşu, avcuna alıp yürümeye devam etmiş. Bir yandan da gözleriyle kuşu koyabileceği bir kutu aramaya başlamış. Epey bir süre kuş avucunda yürümüşler. Derken, bir anda kuş kendini bir kedinin önüne atmış ve kuşun kendini yere atması ile kedinin kuşu kapması bir olmuş… … Hz. Mevlana’nın; “Nasip; istenen değil, hep verilen, Nasipse gelirmiş Çin’den Yemen’den, Nasip değilse; senin olsa bile kayar gidermiş elinden.“ sözünü okuyunca bu hikayeyi anımsadık… İnsan yaralı kuşu avucunda taşırken, isteği onu iyileştirmekmiş. Lakin nasibi veterinere götürmek yerine, onu kendi elleriyle kediye taşımak olmuş. Yani, kedinin nasibi gelmiş Çin’den Yemen’den de, yaralı kuş kayıp gitmiş elinden… Yaradan vesile etmiş de bir insanı, meğer ta uzak yollardan, kuşu, kedinin nasibi için taşıtmış… Bu hikayedeki misal, İnan nasip kavramını anladığı zaman, olanlar ve olmayanlar için üzülmesi kalmaz. Çünkü İnsana düşen, öncelikle DAİMA temiz bir niyetle yola çıkması ve ardından emeğini vererek, gerisini ya nasip” diyerek bırakmasıdır, hiç endişe ve kaygı etmeden. Bu yüzden denmiştir “Nasip kadar güzel bir kelime var mı? Ne eminsin, ne de ümitsiz! Senin adına en iyisini bilene teslimsin.” diye… Çünkü Nasip kelimesi payına düşene erişmek ulaşmak anlamlarına gelmektedir. Yani insan yaptığı seçimler ve verdiği emekler neticesinde, bu hayatta payına düşen neyse alacaktır zaten. Bu yüzden önemli olan insanın yaptığı seçimlerle, iyiliğe mi yoksa kötülüğe mi, Aydınlığa mı yoksa Karanlığa mı dahil oluyor, buraya odaklanmasıdır. … “Nasipse olur, Nasipten öte köy yok” sözleri de aynı noktaya vurgu yapar. Bazen insan hiç hesapta yokken, hiç beklemediği nimetlerin içinde buluverir kendini, bazen de planlar yaparak arzu ettiğini gerçekleştirmeye çabalar ancak bir türlü olmaz. Velhasıl Siz nasibinize sarılın elbette, Ve emek verin tertemiz bir niyetle! Hiç endişe, vesvese etmeden, Siz size düşeni yapın ve gerisini O’na bırakın… “Çünkü nasibi Allah yazar. Kulun yazılsın dediği niyetidir.”