Beyin cerrahı, Prof. Dr. Türker Kılıç bir programda, her tırtılın neden kelebeğe dönüşmediğini şöyle anlatıyor; “Tırtıl ve Kelebek aynı gen hücrelerine sahip olmasına rağmen, her tırtıldan kelebek olmaz. Tırtılın kelebek olmasını belirleyen şey, tırtılın ölümü seçmeyip, yaşamayı seçen ve bir kelebek haline gelmeyi isteyen hayalci hücrelerin eşik değeridir. Eğer bu eşik değeri örneğin 0,999 bile olsa tırtıl olarak ölüp gidiyor. Ancak bu değer 1 olursa, yani o eşik değeri geçerse metamorfoza uğruyor, dönüşüm başlıyor ve tırtıl kelebek oluyor. Tırtılın yavaş yavaş kelebek olmasını sağlayan şey ise yeterince hayalci hücreleri yetiştirmesidir. “ Demek ki, Tırtıldan Kelebeğe uzanan yolculukta, hayal etmekle başlıyor her şey… Tırtıl olmaktan öte de kelebek olmayı hisseden, bu dönüşüm için yeterince hayal(yani inanç) hücresi üreten ancak O eşiği atlıyor ve yeni bir yaradılış ile yaşama doğuyor. Tıpkı insanlarda da olduğu gibi… Hissedene ne kadar da çok mana var, tırtıldan kelebeğe dönüşen bu hikâyenin içinde… Hayal etmenin, inanmanın dönüşümün anahtarı olduğunu hissettiriyor mu size de? Ve Önemli bir detay daha var ki, eşik değeri… İnsanlar içinde aynı durum söz konusudur. Hem hayatın her alanında, hem de geçici dünya hayatından, sonsuzluğa uzanan yolculuğunda… Şöyle ki, İnsan ancak yeterince inandırıcı olduğunda, dönüşüm başlıyor! İnandırıcı kelimesi ise içerisinde iki önemli eylemi barındırır; “inan” ve “inandır”. İnsan önce inanan olursa ve samimi bir devamlılık ile inandıran olursa İşte O zaman inandırıcılık ortaya çıkar. Eşik değerin üzerinde olan, yani yeterli inandırıcılığı olan insan da dönüşümü yaşar tıpkı tırtıldan kelebeğe uzanan hikâyede olduğu gibi… Bu sebeple “İnanan hisseder, hisseden yaşar, yaşayan da yaşatır.” aslında tüm mesele de budur… … Yine “Herkese Bilim Teknoloji” adlı derginin 6. sayısındaki yazısında Prof. Dr. Türker Kılıç şöyle diyor; “Kelebek olacak tırtılın önce kendi kabuğundan vazgeçmesi ve kendi varlığını gelecekteki varlığı için eritmesi gerekir. Hayalci hücreler, diğer tırtıl hücreleri ile aynı yapıdadır ama bu hücreler tırtıl olmaktan sıkılan “rahatsız” hücrelerdir. Farklıdırlar, rahatsızdırlar. Diğer tırtıl hücreleri büyürler, gelişirler, günü geldiğinde ölmeyi seçerler, yani doğal ölümü seçerler. Bu hayalci ve rahatsız hücreler ise yaşamayı ve yaşatmayı seçerler. Bir tırtılın kelebek olup olamayacağını belirleyen ise hayalci hücrelerin sayısıdır.” İnsan da, tırtıl halinden kelebek olmaya uzanan yolculuğunda, tıpkı tırtılın kozasını örüp, kendi kabuğundan vazgeçerek , kendi varlığını, gelecekteki varlığı için eritmesi misali, İnsan da nefsini, benliğini gelecekteki gerçek hali için eriterek yani “Ölmeden önce ölünüz” üzere olduğunda, kozasından yeni bir yaratılış ile çıkarak, yaşamaya başlar…