Yok, yok iken Sen var idin
Yarattın yoktan âlemi
“Kün fe yekün” emri verdin
Donattın tekten âlemi...
Serdin yeri döşek gibi
Sardın dağla kuşak gibi
Güneş emre uşak gibi
Işıttın gökten âlemi...
Ayı verdin, yılı verdin
Nice samanyolu verdin
Yörüngeye salıverdin
Döndürdün çarktan âlemi...
Çamurdan var ettin insan
Kendin üstün gördü şeytan
Asi kovulur huzurdan
Uyardın kökten âlemi...
İnsanı seçtin halife
Açık eyledin keşife
Aşina edip elif’e
Oku’ttun yekten âlemi...
“Yiyin için ama çokça,
Yaklaşmayın şu ağaca”
Dedin insana sıkıca
Görmedi şevkten âlemi...
Aldın cenneti elinden
İndirdin dünyaya hemen
Bağışlayıp ikisinden
Çoğalttın çoktan âlemi...
Nice hayvan nice bitki
İnsan için sunar katkı
Yalnız Sen’de bütün yetki
Çıkardın garktan âlemi...
Sen’den başka yoktur ilah
Şirke düşen olmaz iflah
Sen’i anan bulur felah
Doldurdun aşktan âlem...