Yaşamak dedi,
Yaşamak Hissedince!
Derinlerde, Dip’te…
Telaşsız, Demli, Dingin
Ve SafSade’ce…
Bulanmadan hiç bir kirli söze,
Bakmadan kimler doldurdu kabını,
Kimler boş geçti diye…
Akmak bi Pınar gibi
SafSade’ce…
Ne bir şair,
Ne de kelimelerin ustası,
Yazmış SafSade’ce
Belli ki Şiire sevdalı…
İndirmiş sırtından taşıdığı çuvalları,
Kırgınlıklarını,
Ve de yorgunluklarını,
Bir’Er, Bir’er…
Hafiflemiş öylece
Ve SafSade’ce,
Deniz’e bırakmış kendini,
Dalgalar uzak etmiş sahili…
Dalıp dokunmuş,
Sevinmiş DİP’teki kum taneleri…
Sonra;
Açmış kucağını DİP’ler,
Dibi delinmiş diplerin,
Düş’müş…
Ve düştüğüyse meğer,
Bulutların üzeri…
Pınar KOCAMAN