Evsiz pencerelerden bakarken kendime, mevsim yaz, aylardan Ağustos, vakit ise sabahın seherini gösteriyordu. Al yanaklı güneş, en tatlı yüzüyle çıkarken karşıma, bir gün en yakıcı haliyle beni kavuracağını gizleyerek casusluk yapıyordu. Baktığım pencere miydi güneşe bakan, yoksa ben miydim? İkimizin de güneşi miydi bu al yanak, yoksa ben mi kendimi avutuyordum mutlu olmak için? Evsiz pencere olur da, sorusuz ben olur muydum hiç? Kendi penceremden anlamaya çalışırken dünyayı, edep süzgecinden geçirmeye gayret ettiğim ne varsa hayrını görmüşümdür mutlaka. İnsanı insan yapan tüm olguları bir arada düşünüp de kendime artı eksi bir çizelge hazırlamayı da çok defa gerçekleştirmişimdir. Eksisi fazla olan bir insanım, eksik ve tamamlanma lütfu ile Rabbine niyazda bulunan bir ademim. Kendi kendimin müderrisi olmaya gayretliyim fakat aynı zamanda sınıfta kaldığım birçok dersim de var. Bekliyorum ve gayret ediyorum fütüvvet ahlakı gömleğini giymeyi başarabilecek miyim bilmiyorum. Fütüvvet ehli kişinin düşmanı olmazmış, nefsini de kendine hasım edermiş. İşte bu cümle durdurdu beni. Düşmanım var, nefsimi her konuda da hasım bellemem çünkü ben. Bu yüzdendir eksik oluşum, kusurlu oluşum ve bu yüzdendir penceremin evsiz oluşu... Bir ömür yiğitlik ve ahlakın izinde olmaya gayret eden bir insan, ilk önce nefsini ve isteklerini bir kenara koymayı bilmeli. Kişi, önce kendi nefsini tanımalı, onu arındırmalı ve ardından çevresine ışık saçmalıdır. Bu, insanın bencilliği terk etmesi ve yüce bir amaca hizmet etmesi demektir. Zira bir fütüvvet ehli, yalnızca kendi mutluluğunu arayan biri değil, başkalarının mutluluğunu da kendi sorumluluğu sayan kişidir. Bugün, modern dünyada fütüvvetin anlamı belki unutulmuş gibi görünebilir. Ancak toplumsal sorunlara baktığımızda, onun öğütlediği değerlerin hâlâ ne kadar geçerli olduğunu fark ederiz. Dayanışma, dürüstlük ve adalet gibi kavramlara her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyuyoruz. Bu nedenle, fütüvvet yalnızca geçmişte kalmış bir miras değil, aynı zamanda geleceğe dair bir rehberdir. Henüz bu makama ulaşamamış bir insan olarak bundandır penceremin evsiz oluşu, bundandır garipliğim bundandır cehaletim. Bir gün penceremin bir evi, evimin bir çatısı ve üzerinde tüten dumanı olduğunda size bu defa aynı pencereden farklı şeyler yazacağım. İnşallah…