Varşova Büyükelçiliği’ndan Şair Paslı’ya teşekkür

Şehrimizin önemli değerlerinden Şair Yazar Bahaddin Paslı’ya, “Mehmetçik Galiçya’da” şiiri nedeniyle Türkiye’nin Varşova Büyükelçiliği’nden teşekkür yazısı gönderildi.

Şehrimizin önemli değerlerinden Şair Yazar Bahaddin Paslı’ya, “Mehmetçik Galiçya’da” şiiri nedeniyle Türkiye’nin Varşova Büyükelçiliği’nden teşekkür yazısı gönderildi. Konuyla ilgili Şair Yazar Bahaddin Paslı şu açıklamaları yaptı: “Gazetenizde çıkan 8 Ocak 2021 tarihli “Krakow Rakowice Mezarlığında Seydişehirli Bir Subay” başlıklı haberi ilgi ve dikkatle okudum. Galiçya Cephesi’nde şehit düşen binlerce askerimiz olduğunu, bunlardan dördünün de Seydişehirli olduğunu öğrendim. Bu askerlerden Seydişehirli Üsteğmen Mehmed İsmail Hakkı Bey’in ise Polonya’nın Krakow kentindeki Rakowice mezarlığında medfun olduğunu bu yazıyla öğrendim. İnanın çok duygulandım. Anadolu’nun farklı yerlerinden, şehrimizden de vatan evlatları, kınalı kuzular oralarda şehit düşmüşler. Oralarda bizlerden yüreğimizden canlar var. Bunun üzerine “Mehmetçik Galiçya’da” başlıklı şiiri kaleme aldım. Daha sonra bu şiirimi 23 Ocak 2021 tarihinde Türkiye’nin Varşova Büyükelçiliği’ne Rakowiçe Türk Şehitliğindeki Seydişehirli şehidimiz ve Galiçya cephesinde şehit düşen Osmanlı-Türk askerleri anısına bu şiirin Seydişehir’den Krakow Rakowiçeye bir gönül köprüsü kurması ümidiyle T.C. Varşova Büyükelçimiz Sayın Tahsin Tunç Üğdül’ün yüksek makamlarına e-posta yoluyla gönderdim. Büyükelçiliğimizden gelen 27 Ocak 2021 tarihli cevabi e-postada ise Rakowice’deki Türk Şehitliğinden ve merhum Mehmed İsmail Hakkı Bey’den bahsettikten sonra şiirimden dolayı Büyükelçimiz teşekkürlerini ifade etmişler, sağolsunlar.” İşte Şair Bahaddin Paslı’nın o şiiri:   MEHMETÇİK GALİÇYA’DA   Yıl: Dokuz yüz on altı… Edirne Uzunköprü garı, Toplamıştı istasyon, “Kınalı Kuzuları”. İşitmişti onlar ki, Galiçya’da şenlik var Gelmişti bir araya Türk, Kürt, Çerkez ve Tatar. Mehmetçiğin şenliği, er meydanı ve cenkti Öyle ya; bir Mehmetçik, yedi düvele denkti. Çünkü o; Allah için sallardı kılıcını Allah için alırdı düşmanlardan hıncını. “Allah Allah !” dedi de süzüldü mü meydana Toprağın rengi atar, boyanırdı al kana. O; “Türk gibi kuvvetli” yaftasıyla ünlüdür Mehmetçiğin kazası, bayramlı- düğünlüdür. O: “-Savulun!” dedi mi ürperir gök ile yer Yedi düvel yüklense vız gelir tırıs gider. Yan yanaydı Antepli, Medineli, Yanyalı Baş başaydı, Beyşehir, Seydişehir, Konyalı. Hepsi usta askerdi zabit, erbaş, neferdi Ülküleri şehitlik, gazilikti, zaferdi. Kimi yavuklusunun hayaliyle baş başa Kimi mektup yazmakla, meşgul, gavim kardaşa. Kimi horon tepiyor, kimi kalkmış halaya Mehmetçikler moralman hazırdı Galiçya’ya Gerdeğe girer gibi şendi şakraktı hepsi Damadı okşuyordu, yanık bir Türkü sesi:   İsimsiz kahraman demeyin bana Dünyayı sallayan Mehmetçiğim ben. Zulümle inleyen cümle cihana Adalet yollayan Mehmetçiğim ben…   Bir “Allah !” nidasıyla sarsılmıştı istasyon Ne ilkti bu sevkiyat Galiçya’ya, ne de son. Otuz üç bin askerdi Osmanlı’dan istenen Şöyle görmüş geçirmiş, beyefendi, centilmen. Hem: “-İşte Türk!” dedirtsin, hem Ruslarla savaşsın Gören parmak ısırsın ve gözleri kamaşsın. Osmanlı’yı tanısın ısınsın dost, düşman, el “-Hasta adam!” demekten, vazgeçsin yedi düvel. Kendinden bekleneni verir tekmil ordumuz Dudağını ısırır, yedi düvel ve de Rus. Gel velakin Avrupa, görüşünü terk etmez Osmanlı’nın gücü de , terk ettirmeye yetmez. Ruslarla savaşmaya gidiyordu yiğitler Gaziler dönecekti,kalacaktı şehitler Sivaslı atabarı oynarken bir kenarda Kimi kılıç-kalkanla,  talimde idi garda Yağız bir delikanlı, bıyığını burarak Katkı yaptı geceye, seslendi şen ve şakrak:               Dağlardan Haliç’e gemi uçuran Denizin böğründen tren geçiren Koskoca Bizans’ı yıkıp göçüren Çağ açıp kapayan Mehmetçiğim ben.     Geceyi okşuyordu, yanık bir kaval sesi Yalıyordu yüzleri, meltemin her busesi. Mehtabı örtüyordu, gökte kıskanç bulutlar Kılıç-kalkan sesiyle, zirvedeydi umutlar. Ordunun moralini katlıyordu bu hava O denli ki; şimdiden kazanılmıştı dava. Trenin gecikmesi, coşturmuştu askeri Yine aynı yanık ses çınlattı göğü, yeri. Kavala eşlik etti, tiz perdeden aynı saz Mehmed’i övüyordu, türkümüz avaz avaz. Diyordu ki Dünya’ya: “-Anlamak için Türk’ü Dikkatle okunmalı, dinlenmeli bu türkü”   Kore’de mazlumla, omuz omuza Gazze’de kan döken azgın domuza Kanını fon eden aya, yıldıza Kan ile kan yuyan Mehmetçiğim ben.   “Tren bin!” emri gelir, Mehmetçik kımıldanır Görenler zanneder ki, Marmara dalgalanır. Böyledir Mehmetçiğim, şarktan parmak sallasa Garptaki gayrimüslim, son verir dansa, raksa. Onun bir kaş çatması, düşmanına eceldir Ölüsü bile Rus’un, dirisine bedeldir. Gayet vakur,  başı dik, sıralanır peş peşe Meydan vermez kaosa, kakışa ve itişe. Alaca karanlıkta, doldurur vagonları Kimsesiz kalakalır, Uzunköprü’nün garı Mehmed’i uğurlayan yoktur garda tek sivil Ne el sallayanı var, Mehmetçiğin ne mendil. Ne iç çekiş duyulur, ne bir hıçkırık sesi Teşyi eder onları, meltemin son busesi. Makinist son sirenle vatana veda eder Bir bakalım hele şu saz ile kaval ne der:   Kıbrıs’ı Rumlara dar eden benim, Kuzeyi Türklere  dâr eden benim. Şol Kuzey Kıbrısı var eden benim. Rumları nallayan Mehmetçiğim ben.   Kara tren: “- Çuf, çuf,çuf!” yol alırken kuzeye Selam çakar geçtiği İle, İlçeye, köye! Sireniyle: “-Dayanın Türk geliyor !” der gibi Dumanıyla cepheye telgraf çeker gibi. Bulgaristan, Romanya, geride kalır bir bir Çernoviç’i geçince hava birden değişir. Yazın sıcağı san ki, korkar Rus soğuğundan Daha fazla gelemez, çıkamaz kovuğundan. Sıcaktan ve soğuktan fütursuzdur Mehmed’im. Cesurdur, kahramandır, korkusuzdur Mehmed’im. Zaferinin özlemi, aşkı ısıtır onu Nihayet Galiçya’da görünür yolun sonu. Bir gurub vakti girer Galiçya’ya ordumuz. Ve karşılar onları, kadın-erkek, oğul-kız. “-Türk gelecek!” Diyenler, doldurmuşlardır garı Önce mehter bölüğü boşaltır vagonları. Vaziyet alır hemen, küçük bir konser için Şaşırmıştır kuzeyli, bu davul-zurna niçin? Derken mehter başının : “Has dur!” sesi duyulur Konser başlar; bir yiğit, dev gibi köse vurur. Küçücük bir konser ve alkışlar eşliğinde Boşaltır vagonları ordu vakur ve zinde. Namaz vakti olmuştur, çıkar Davudi bir ses “Allah-ü ekber!” derken , coşar ğaşyolur herkes. Cuş-u huruş içinde eda olunur namaz Cuş-u huruş içinde, edilir Hakka niyaz. Rus’un tam karşısına konuşlanır ordumuz Dostlara siper olur, mazluma verir omuz. Bakımları iyidir, kuş sütüyle beslenir Cephenin gerisinden tüm Dünya’ya seslenir:   Benim ölüm etmez Rus’un dirisi Naramla toz olur düşman sürüsü. Benimle sözlüdür zafer perisi Masumu kollayan Mehmetçiğim ben.   Türk’ü yarıp geçemez Rus ordusu, kudurur. Bir önden gelse bile, bin sırtımızdan vurur Bir senede tek adım atamaz ve çekilir Ordumuz Galiçya’da on üç bin şehit verir. Dillere destan olur Avrupa basınında Esamisi okunmaz başkasının, yanında. Konya’nın Seydişehir İlçesinden bir zabit Mehmed İsmail Hakkı Üsteğmen olur şehit. Daha üç şehidimiz var bizim Galiçya’da Yalnız Galiçya’da mı? Avrupada; Asyada. Dünya’nın dört yanında şehidimiz var bizim Toprakla sarmaş dolaş yiğidimiz var bizim. Hiç kimsenin malında mülkünde değiliz biz Bulunmaz mazimizde zalimden, zulümden iz. Yaratandan ötürü, demeyiz Türk, Kürt,   Acem Bak; dört milyon göçmeni gönlümüzde ettik cem. Gönlümüze  kin eksen, muhabbet biter bizim Tanışık olmamızı emreder Settar bizim. Şimdi Ey okuyucum, gönder de bir Fatiha Ruhlarını şad eyle, şehitlerin bir daha. Rakowiçe’yi bir gez, şehitliği bulursun Ruhlarıyla buluşur, manen mutlu olursun. Bazımız şehit oldu, gazi oldu bazımız Dönüşünde daha bir coşkuluydu sazımız:   Paslı der:- Savulun kalmadı sabrım Bir mağrur gördüm mü, kabarır kibrim Ölürsem cennete açılır kabrim Şimşeği sollayan Mehmetçiğim ben.